موهبت زمین لرزه

"هرچه سنگ است"
"به پای لنگ است "

روز دوازدهم ژانویه 2010 ساعت شانزده وپنجاه وسه دقیقه بوقت محلی زمین لرزه ای باشدت هفت ریشتر کشورفقیر هائیتی را بشدت تکان داد. بروایت زمین شناسان کانون این زلزله پانزده کیلومتری "پورت اوپرنس"پایتخت هائیتی بوده که به گزارش سازمان ملل متحد نود درصد ساختمان هارا درشهر لیوگان بکلی ویران کرده است. اما مردم مصیبت زده این کشور می گویند" نه فقط سقف خانه ها ی مان برسرما ریخته بلکه سرپناه استقلال ما نیز بکلی ویران شده وفرودگاه "پرت اوپرنس" به میدان صعود وفرود هواپیماهای نفربرآمریکا مبدل شده است که بجای ارسال دارو وغذا به بلا زدگان . تفنگداران و ژنرال های آمریکائی را دراین فرودگاه پباده می کنند وبا دردست گرفتن کنترول کامل فرودگاه" پرت اوپرنس" عملیات کمک رسانی کشورهای دیگررا بامشکل روبرو کرده است . "جری امانوئل" یکی از مسئولان غذارسانی سازمان ملل می گوید"روزانه دویست پرواز به رفت وبرگشت هواپیماها ی خارجی اختصاص یافته است اما گمان نبرید که این پروازها برای رساندن آب وغذا وداروبه آسیب دیدگان انجام می گیرند بلکه درحال حاضر اولویت نخست درفرودگاه این شهر با پروازهائی است که ژنرال ها وتفنگداران آمریکائی را در انجا پیاده می کنند."

خبری که دنیارا تکان داد:

هفته گذشته خبری بوسیله خبرگزاری ها منتشر شد که دل هرانسان آزاده ای را به درد آورد. خبر این بود" بدلیل کنترول شدید فرودگاه پورت اوپرنس بوسیله نظامیان آمریکا سازمان پزشکان بدون مرز نتوانستند وسایل واسباب های موردنیاز خودرا به این شهر برسانند تا جائی که پرسنل پزشکی این سازمان بخاطر فوریت وضرورت عمل قطع عضو آسیب دیده یک زلزله زده ناگزیرشدند با اره معمولی پای اورا قطع کنند.

مصیبت مضاعف:

مردم زلزله زده هائیتی اینک با دومنظره دلخراش روبروهستند:

صحنه اجساد برزمین افتاده عزیزان حود ومجروحان بی پشت وپناه وصحنه به هیچ انگا شته شدن حاکمیت ملی که سرزمین شان از زمین وهوا ودریا درمحاصره واشغال قرارگرفته است . پیاده شدن بی وقفه تفنگداران یک کشور خارجی نه تنها آلام مردم بلا زده هائیتی را تسکین نمی دهد که تباه شدن آینده آنان را جلو چشم های گریان شان قرارداده است براین اساس برنهادهای انسان دوستانه و پژوهشگران ومحافل علمی جهان پوشیده نیست که از دیدگاه "جامعه شناسی بحران وحوادث"نمایش قدرت هواپیماها ی جنگی وناوها ونفربرها ی نظامی آنهم از سوی کشوری که درجهان امروز به اشغال گری شهره شده است درکشور مصیبت زده هائیتی خود بخود تشدیدکننده زخم های روحی وتخریب کننده غرور ملی مردم این کشور گرده است. فراموش نبایدکرد فرماندهی میدان کمک رسانی به آسیب دیده گان جهان با " صلیب سرخ جهانی "است نه با ژنرال ها وتفنگداران یک کشور اشغالگر که به تسلط برکشورهای حوزه کارائیب بیشتراز کمک به زلزله زدگان هائیتی می اندیشد براستی اگربگوئیم زمین لرزه روز دوازده ژانویه هائیتی "مصیبت برای مردم آن کشور وموهبت برای اشغا لگران است سخن به گزاف نگفته ایم.
 حسن کیوده