فرارو - مجله آمریكایی نیوزویك در مطلبی به قلم دنیس راس -مشاور ارشد اوباما در طول انتخابات ریاست جمهوری، هماهنگ كننده ویژه در امور خاورمیانه در دولت بیل كلینتون و از مؤسسان ایپك (كمیته امور عمومی آمریكا-اسراییل)- به موضوع گفت و گوی غرب با ایران پرداخته است. به گزارش سرویس بین الملل فرارو، دنیس راس در این مقاله بر این باور است که در حال حاضر به هر جا در خاورمیانه می نگری، ایران منافع و نظم سیاسی ایالات متحده را تهدید می كند. یك سفیر عرب اخیرا به من گفت كه ایرانیان به رهبران عرب یادآور می شوند كه آمریكا به فؤاد سینیوره نخست وزیر لبنان و میخائیل ساكاشویلی رییس جمهور گرجستان زمانی كه به دردسر افتادند، كمك نكرد و در حقیقت واشنگتن آنها را بی پناه رها كرده است. برعكس، ایران در نزدیكی قرار دارد و جایی نمی رود. اگر ایرانیان اكنون دارند حضور خود را در منطقه مطرح می كنند، تصور كنید اگر هسته ای شوند چه اتفاقی خواهد افتاد. مشاور ارشد اوباما در طول انتخابات ریاست جمهوری در این مطلب ادعا کرده است که هنوز خیلی دیر نیست كه مانع از دست یافتن ایران به بمب شویم. او مدعی شد تهران به روشنی خواستار (تسلیحات) هسته ای برای هر دو هدف دفاعی و تهاجمی است. ولی روشن نیست كه آیا رهبر عالی مقام ایران آیت الله علی خامنه ای هر چیزی را فدا خواهد كرد تا تسلیحات هسته ای به دست آورد. در حقیقت، تاریخ نشان می دهد كه حكومت وی در برابر فشار خارجی واكنش نشان می دهد. وقتی احساس تهدید می كند اقدام به عمل می آورد و وقتی تصور می كند كه می تواند، از موقعیت بهره برداری می كند. رایس ادامه داده است: به عنوان مثال در سال 2003 پس از آن كه ارتش آمریكا به راحتی ارتش عراق را شكست داد – كاری كه ایران نتوانست ظرف هشت سال بكند – تهران به سرعت خود را به واشنگتن نزدیك كرد و پیشنهادی را از طریق سفیر سوییس در تهران ارسال داشت و سعی داشت نگرانی های آمریكا را در مورد برنامه تسلیحاتی ایران و حمایت از حزب الله و حماس تسكین بخشد. برعكس، وقتی دولت آمریكا یك سال پیش ارزیابی اطلاعات ملی را منتشر كرد و در آن نتیجه گیری كرد كه ایران برنامه تسلیحاتی كردن خود را متوقف كرده است، رییس جمهور ایران محمود احمدی نژاد به سرعت بانگ برآورد كه رویارویی كار خود را كرد و آمریكایی ها عقب نشینی كردند. ایران به تعقیب تسلیحات هسته ای ادامه داده زیرا دولت بوش فشار كافی وارد نیاورده است – یا پاداش كافی برای معكوس كردن مسیر پیشنهاد نكرده است. تحریم های سازمان ملل كه در سه سال گذشته اتخاذ گردید در درجه اول صنایع هسته ای و موشكی ایران، و نه اقتصاد آن را به طور وسیع تر، هدف قرار می دهند. رایس ابراز عقیده کرده است: اگر اقتصاد آنها به طور مستقیم تر مورد هدف قرار گیرد در آن صورت مقامات ایرانی مجبور خواهند شد كه انتخاب كنند. اقتصاد ایران عمیقا ضربه پذیر است: 43 درصد از بنزین خود را وارد می كند. صنایع نفت و گاز طبیعی آن – منبع اصلی درآمد دولت – به شدت به سرمایه گذاری فنآوری جدید نیازمند است. تحریم های هوشمندانه رهبران ایران را مجبور خواهد كرد هزینه های گزاف تغییر ندادن رفتار خود را مشاهده كنند. راه دست یافتن به اعمال چنین فشاری این است كه كمتر بر سازمان ملل تمركز داشت و بیشتر سعی داشت تا اروپا، ژاپن، چین و عربستان سعودی را به همكاری ترغیب كرد. هر چه واشنگتن بیشتر نسبت به تعامل مستقم با ایران تمایل نشان دهد، این كشورها هم در تشدید فشارها بیشتر احساس راحتی خواهند كرد. اروپایی ها همچنین گله كرده اند كه اگر روابط تجاری خود را با ایران كم كنند، چینی ها جای آنها را پر خواهند كرد. ولی اگر چینی ها را همراه كنیم، آن ترس كم خواهد شد. البته چماق های قوی باید با هویج های اشتها آور تعدیل شوند. لازم است كه منافع سیاسی، اقتصادی و امنیتی به تهران پیشنهاد كنیم مشروط بر آن كه ایران رفتار خود را نه تنها در زمینه هسته ای بلكه در زمینه تروریسم نیز تغییر دهد. چماق به ایران نشان خواهد داد كه اگر هسته ای شود چه چیزی را از دست خواهد داد؛ هویج به رهبران آن نشان خواهد داد كه با معتدل كردن رفتارشان چه چیزی به دست خواهند آورد. سیاستمداری هوشمندانه به معنای خوب به كار بردن آنها (هویج و چماق) توأم با یكدیگر است. اكنون ضروری است كه از دو پی آمد وحشتناك جلوگیری به عمل آورد: زندگی با یك ایران هسته ای ، یا اقدام نظامی برای جلوگیری از آن.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر