جنگی متفاوت با اهدافی مشابه:
 حسن کیوده


چکیده:

حملات هوائی غیرقابل توجیه ” نیروهای ائتلاف “به لیبی وانهدام زیرساخت صنایع واقتصاد توام با نابودی قوای دفاعی آن دریک جنگ نابرابر ازیکطرف. تمرکز شورشیان درمیدان های نفتی واقع درشرق آن کشور وشتا ب زدگی نیکلا سارکوزی درشناسائی آنان بمثابه یک کشورونهایتا واگذاری حفاظت ازآسمان لیبی به پیمان آتلانتیک شمالی بمنظور صرفه جوئی دربودجه نظامی ایالات متحده آمریکا وبرکنارماندن کاخ سفید واشنگتن ازاتهام مداخله درامورداخلی یکی دیگر از کشور های جهان تفاوت تاکتیکی این جنگ وتشابه اهداف آن با لشکرکشی به افغانستان وعراق رانمایان می سازد واز سوی دیگر “بار”مردمی شورش های شمال آفریقا وکشورهای عربی خاورمیانه را کم رنگ تر می کند .

تاکیدی برتاکید پیشین:

هدف نویسنده این مقاله دفاع ازرهبران کشورهای شورش زده وتوجیه شیوه کشورداری آنان نیست بلکه نقدی است عاری ازحب وبغض ودفاع ازاصولی است که استقلال ملت ها وتمامیت ارضی کشورهای جهان را تضمین می کنند.

نیکلا سارکوزی درنقش سخنگوی جنگ افروزان :

دریغا :امروز کسی برفرانسه حکومت می کند که نه ازقامت بلند واستقلال رای ژنرال دوگل “راست” چیزی به ارث برده ونه از پختگی سیاسی وخویشتنداری فرانسوا میتران “چپ”.

آقای سارکوزی رئیس جمهوری فرانسه روز پنجشنبه 24مارس پس از شرکت درجلسه سران اتحادیه اروپا دریک کنفرانس خبری بااشاره به اینکه قطعنامه 1973 شورای امنیت سازمان ملل متحد عملیات نظامی درلیبی را توجیه می کند گفت” تمامی رهبران کشورها ی جهان بایدبدانند که واکنش جامعه جهانی (بخوانید آمریکا)واتحادیه اروپا همواره مانند لیبی خواهد بود وما درکنار معترضان خواهیم ایستاد ” اوسپس افزود” تاحدودی می توان به بعضی ازخشونت ها بدیده اغماض نگریست ولی اگرکشوری به نیروهای نظامی دستور سرکوب مخالفان خودرا بدهد ازخط قرمز گذشته است .گویا رئیس جمهوری فرانسه که دستیاری باراک اوباما درتجاوز به لیبی را بعهده “کفایت” خودگرفته است گردن زدن مخالفان دولت عربستان سعودی درمیدان های عمومی شهرها وآتش زدن خیمه های مخا لفان دولت بحرین درمیدان مروارید ورگبار هلی کوپترهای نظامی بسوی مردم بحرین را عبورازخط قرمز تلقی نمی کند وبه عملکرد رهبران این کشورها بدیده اغماض می نگرد.

واکنش ها وهشدارها:

سخنان تند و به دوراز شکیبائی سیاسی رئیس جمهوری فرانسه بااعتراض بسیاری از رسانه ها و تحلیلگران اموربین المللی مواجه گردید . آقای گیدو وستوله وزیرامورخارجه آلمان درگفتگو با شبکه رادیوئی آن کشور درانتقادازسخنان سارکوزی گفت ” این بحث بسیارخطر ناک است که چه بسا باواکنش سخت بعضی ازکشور ها بویژه درمنطقه خاورمیانه مواجه خواهدشد.

روزنامه های اروپائی نیز درواکنش به گفته های رئیس جمهوری فرانسه نوشتند” آقای سارکوزی درحالی چنین سخنانی را برزبان می آوردکه انتقادها ازعملکرددوگانه اروپا بطورجدی مطرح شده واینکه چرا اتحادیه اروپا همین موضع را درقبال عربستان سعودی وبحرین ویمن اتخاذنکرده سئوالی که بی پاسخ مانده است .همچنین به گزارش رویترز روزدوشنبه 21مارس ولادیمیرپوتین نخست وزیرروسیه درانتقاداز عملکردنیروهای ائتلاف درلیبی گفت “قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد درحمایت از اقدام نظامی علیه لیبی بمثابه دعوت به جنگ های صلیبی درقرون وسطی است.

به گزارش روزنامه “وزگلاد” سرگئی لاوروف وزیرخارجه روسیه نیز درواکنش به اخباری که حاکی از کشته شدن غیرنظامیان لیبی درحملات هوائی نیروهای ائتلاف است گفته است ” کشورهای غربی بادخالت در درگیر های داخلی لیبی ازچهارچوب قطعنامه 1973 سازمان ملل متحد خارج شده اند ”

شان نزول قطعنامه 1973:

ظاهرا درقطعنامه 1973شورای امنیت سازمان ملل متحد که با “فشار” یا “اغفال “تصویب وصادرشده است صحبت ازممنوعیت پرواز برفرازلیبی بود نه چیزی بیشترازآن براین اساس بمباران مناطق مختلف لیبی درسطح وسیع این ظن را تقویت می کند که هدف نیروهای ائتلاف فقط تضعیف رژیم سرهنگ قذافی درلیبی ونهایتا تسلط بی چون چرابرمنابع نفت آن کشوراست .خانم ماژوری کوهن استاد حقوق دانشگاه سن دیه گو آمریکا طی مقاله ای دراین زمینه می نویسد “دولت های آمریکا درطول تاریخ بارها با دست زدن به عملیات خلاف قانون منشورسازمان ملل متحدرا زیرپاگذاشته اند که تازه ترین آن حمله به لیبی است که هدف اصلی آن تسلط براین کشوراست نه دفاع از مردم آن .” البته جا داشت که این حقوقدان برجسته آمریکائی به شا ن نزول قطعنامه 1973نیز اشاره می کردکه برای مشروعیت بخشیدن به تجاوزآمریکا ومتحدانش به لیبی صادرشده است.

ژرف اندیشی برسخنان کارگردان جنگ لیبی :

شب دوشنبه 28مارس آقای اوباما طی سخنرانی خوددردانشگاه ملی واشنگتن گفت” اگرازقتل عام غیرنظامیان توسط قذافی جلوگیری نمی شد لکه ننگی بروجدان جامعه جهانی می نشست ” ازاین گفته رئیس جمهوری دموکراتیک تریک کشورجهان چنین استنباط می شود که ایشان با همه تیزبینی وهوشمندی ذاتی خود یا لکه ننگی را که کشتارزنان ومردان وکودکان افغانی وعراقی بردامن “جامعه جهانی ” نهاده است نمی بینند یا آنرا نه” لکه ننگ “که سندافتخاربرای جامعه جهانی وکشورخود تلقی می کنند. براستی آیا بهترنبودآقای اوباما درسخنرانی خوددرشرایط کنونی از واژه ” لکه ننگ” استفاده نمی کرد ندونمک برروی زخم دل مردم افغانستان وعراق نمی پاشیدندوبیش ازاین موجبات شرمندگی مسئولان حقوق بشر سازمان ملل متحدرا فراهم نمی آوردند؟

حسن کیوده 29 مارس 2011