بامداد روز دوشنبه سی ام ماه" می "حمله کما ندوهای اسرائیلی به کاروان امدادرسانی به مردم غزه وکشتار بالغ بربیست نفر از انسان دوستانی که به یاری نیازمندا ن شتافته بودند "نفرت"و "حیرت" همگان را برانگیخت . "نفرت " کودکان وزنان وبیمارانی که در غزه به دام افتاده اند و"حیرت" نیکوکارانی که کمک رسانی به مصیبت زدگان جهان ازهرمذهب ومسلکی را " عبادت" می شمارند.
پاسخ جامعه جهانی:
عکس العمل ها تا حدی گسترده بود که نشان از " تکان" بی سابقه جامعه جهانی می داد اما چه سود ؟ برخورد سازمان ملل متحد و شورای امنیت آن سازمان بسیار کم رنگ تر از آن بود که مردم جهان از این "قبله عالمیان "انتظار داشتند. چراکه دولت آقای ناتان یاهوبا صدور دستور حمله به این کاروان مسئولیت کشتار کمک رسانان و زیرپاگذاشتن مقررات بین المللی ودست زدن به عملی که فقط از راهزنان دریائی ساخته است یکجا متوجه خود کرده است گرچه گفته های آقای اهودباراک وزیردفاع اسرائیل که این شبیخون رادرقالب "دفاع ازخود می ریخت" به" تعبیر خواب" نزدیکتراز اظهارنظر یک سیاستمداربوداما دریک فرض غیرممکن اگرسخنان ایشان راقبول کنیم این سئوال مطرح می شود که درفاصله هشتاد میلی سواحل اسرائیل ودرآبهای بین المللی سخن از "دفاع" برزبان آوردن را جز"کودن پنداشتن جامعه جهانی به چیز دیگری نمی توان تعبیرکرد. اینجاست که باید گفت سازمان ملل متحد "اصل"را بدست فراموشی سپرده وبه دنبال "فرع" افتاده است . شکستن مقررات بین المللی مستلزم "مجازات" است نه مستوجب " محکومیت" .ناوگان "آزادی"که یک هفته پیش حرکت خود را از یونان وترکیه بسوی غزه آغازکرده بود حامل ده هزارتن موادپزشکی و ساختمانی ویکصد منزل مسکونی پیش ساخته برای بی خانمان ها وزندگی باخته ها وپانصد"ویلچر" برای معلولین بود وبهنگام مواجه شدن باحمله کماندوهای اسرائیلی پرچم سفید برافراشته بود . آیا حمله به چنین کاروانی به بهانه "دفاع ازخود" آنهم درآب های بین المللی پذیرفتنی است ؟
واقعیت تلخ:
وزیر دفاع اسرائیل باصدور فرمان حمله به کاروان آزادی "بدعت"ناپسند وخطرناکی را از خود برجای نهاده است . بدعتی که امنیت رفت وآمد درآبهای بین المللی را با خطر جدی روبرومی کند بخصوص اگر سازمان ملل متحد وشورای امنیت این رویداد تلخ وتکان دهنده را بدست فراموشی سپارد وآقای باراک را مشمول "عفو" خودگرداند.
حسن کیوده
سی ویکم می 2010
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر